Türkiye'nin meseleleri ikiye ayrılır: Çocuk eğitimi ve diğerleri
- Ayrıntılar
- Kategori: Ömer Özercan
Türkiye'nin meseleleri ikiye ayrılır:
1) Çocuk eğitimi,
2) Diğerleri.
Bazı babalar çocuğun "yanında" vakit geçirmeyi; çocukla ilgilenmek, "onunla" vakit geçirmek zannediyor. Çocukla geçirilen vakit ona ayrılmış/adanmış olmalıdır, "sen oyna" deyip başka bir işle meşgul olunmamalıdır. Çocukla ilgilenmek angarya değildir, zaman kaybı değildir, "annelerin işi" değildir. "Çocuk sesleniyor bak şuna!" diye mutfakta yemek hazırlayan eşine bağıran, yerinden kalkmaya üşenen kişi "baba" sana diyorum.
Çocuğuna gereken nitelikli ilgiyi göstermeyen, her fırsatta çocuğunu azarlayan, ona sevgi/saygı göstermeyen "baba" görünümlü zevat, çocuk da kendisini sevip saymadığı zaman eşine "bu çocuk senin yüzünden böyle oldu" demesin. Çocuğun babaya sevgisini saygısını sağlayacak kişi anne değil, babanın kendisidir. Maalesef çocuğa saygısızlıkla eşine saygısızlık genellikle birlikte görülen olumsuzluklar arasındadır.
Gecenin 03'ünde büfe büfe dolaşıp sigaraya aramaya üşenmeyen kişi, ödevine yardım etmesi için kendisini bekleyen çocuğunun yanına gitmeye üşeniyor, yerinden kalkmamak için kırk bahane icat ediyor, -o sırada kırk ayrı işe bölünmüş eşine çemkirmeyi de ihmal etmiyor- ise, ilerde o çocuğun ziyaretini/aramasını boş yere çok bekleyecek -eşinin sevgisini/saygısını zaten çoktan kaybetmiş olacak- demektir.
Çocuklarla ilgili sürekli bir şeyler yazıyorum. Sakın yanlış anlaşılmasın: "Ben bu hataları yapmadım/yapmıyorum" iddiasında değilim, kitaplardan okuduğum teorik bilgileri paylaşıyor da değilim; aksine, bahsettiğim hataların hemen hepsi tarafımdan bizzat tecrübe edilmiş, menfî neticeleri şu veya bu biçimde yaşanmıştır. Hiç kimse "ben bu hataları hiç yapmadım, yapmam" falan demesin. Bunlar doğuştan bilinen veya bilinmesi gereken değil, zamanla öğrenilen, öğrenilmesi gereken şeylerdir. Kendi adıma hemen her gün yeni bir şeyin farkına varıp daha iyisini, doğrusunu yapmaya çalışıyorum.
"Kitap okumayan bir milletiz, gençler/çocuklar kitap sevmiyor, okumuyor." demek moda oldu. Çocuğuyla birlikte kitap okumayan, çocuğuna kitap okumayan, çocuğunun yanında kitap okumayan, çocuğuna hediye/mükâfat olarak kitap almayan, çocuğunun elinden tutup kitap fuarına veya kitapçıya götürmeyen, onu bir mecmuaya abone yapmayan, odasına bir kitaplık alıp kendisine at bir kütüphanesi olması için çalışmayan baba(?)lar aynaya bakarsa bu durumun ana müsebbibini kolayca görebilir.
Çocuk eğitmenin en iyi yolu ona iyi örnek olmaktır. Çocuğun arkadaşlarıyla, öğretmenleriyle vb. iyi geçinmesini isteyen kişi çocuğun yanında başkaları hakkında ileri geri konuşmasın, dedikodu/gıybet yapmasın, eşini azarlamasın. Evde sürekli eşiyle kavga eden kişinin çocuğuna "iyi geçim" dersi vermesi sadece israftır.
Ömer Özercan
Mayıs 2019
